Medio februari dienden wij aanvullende vragen in over haperende huishoudelijke zorg. De antwoorden daarop kregen wij vandaag binnen.

• Klik hier om het complete document te lezen.

1️⃣Wij gaven aan het ‘overleg met de bewoner’ niet te herkennen, net zo min als het ’tijdelijk leveren van van hulp één keer in de twee weken’.

Het antwoord luidt dat het tekort aan vervangende hulp vooral speelt tijdens de zomervakantie. Daarop wordt door aanbieders geanticipeerd d.m.v. een brief aan de inwoner. Daarin worden de gevolgen gemeld en waar men terecht kan voor vragen of overleg. De rest van het jaar is de continuïteit van hulp aanzienlijk beter.

🅐Wij vroegen om een opgave van de aanbieders, het aantal geïndiceerde uren en welk percentage daarvan ook is geleverd per aanbieder.

De namen van de aanbieders zijn verstrekt, maar informatie waarmee – per aanbieder – bekeken kan worden welk percentage daadwerkelijk is geleverd, is er (nog) niet. Het ontbreekt bij zowel de gemeente als de aanbieders aan registratiesystemen daarvoor.

“Overigens wordt nooit 100% van de geïndiceerde uren geleverd omdat inwoners soms tijdelijk in een ziekenhuis of revalidatiecentrum verblijven of zelf de hulp afzeggen. Verder zal er bij werkgevers altijd enige uitval zijn door ziekte of personeelsverloop, ook als er geen tekorten zijn op de arbeidsmarkt.”

🅑Het verdelen door aanbieders bij tekorten wordt gedaan in overleg met de inwoners. Zijn er afspraken gemaakt met de aanbieders op basis van welke criteria zij met inwoners in overleg gaan over aanpassing/vermindering?

De zorgaanbieders zijn inhoudelijke professionals die voldoen aan de kwaliteitseisen die de gemeente stelt voor deze zorgvorm. Hun praktijkervaring is dus leidend. Zij kennen de woon- en leefsituatie van de inwoner die hulp bij huishouden ontvangt het beste, en kunnen het beste inschatten wat op het moment dat de vraag speelt het meest passend is.

De inhoud van de hulp in combinatie met de mogelijkheden van het netwerk van de inwoner worden hierin meegenomen. De inzet is om zoveel mogelijk de hulp door te laten gaan bij inwoners met ernstig regieverlies, of als mantelzorgers overbelast zijn.

🅒Wordt de instemming/toestemming van de inwoner schriftelijk vastgelegd? Is het reëel dit in overleg met de inwoner te doen wanneer een deel van de doelgroep daar wellicht niet redelijk toe in staat is (denk aan licht dementerende cliënten)?

Telefonisch is dit inderdaad niet altijd mogelijk. In overleg wordt er zoveel mogelijk zorg aan iedereen geleverd, maar inwoners die daartoe in staat zijn, zullen soms moeten aanvaarden dat er tijdelijk wat minder hulp geboden kan worden.
De uitkomsten van het overleg met de inwoner worden in het zorgdossier van de aanbieder vastgelegd. Het onnodig creëren van een administratieve lastendruk wordt zo voorkomen.

Lukt communicatie niet dan wordt veelal contact met een contactpersoon – bekend bij de aanbieder – opgenomen. Waar nodig overlegt de aanbieder met de begeleidende professionals, bijv. de casemanager dementie.

2️⃣Het gaat hier om bestaande klanten. Het klopt in onze ogen niet dat de medewerker van het zorgkantoor zelf bepaalt of er wel of geen hulp geleverd wordt. Onze ervaring is dat de manager van het betreffende kantoor namelijk deze beslissing neemt. In onze ogen is dat niet de juiste persoon die zou mogen beslissen of iemand wel of geen hulp ontvangt.

Zie het antwoord bij 1 B.
De term zorgkantoor is in dit verband onjuist, het gaat hier om zorgaanbieders. Het zorgkantoor is de afdeling van de zorgverzekeraar die zorg inkoopt op grond van de Wet langdurige
zorg.

🟣Onze aanvullende vraag: rapporteert de GGD over haar toetsingsactiviteiten voor de kwaliteit van de hulp bij huishouden? Zijn de resultaten daarvan te delen met de gemeenteraad?

De GGD maakt een jaarverslag voor de Amstelland gemeenten van alle toetsingsactiviteiten. Dit jaarverslag wordt gedeeld met de gemeenteraad.

3️⃣Onze vraag over de pilot (versoepeling taaleis): wanneer start die, voor hoe lang en wanneer wordt de pilot omgezet naar een definitieve versoepeling?

Er zal worden onderzocht óf hier een pilot mogelijk is, samen met de aanbieders. De start is niet bekend. De vraag wanneer de resultaten aanleiding geven tot een definitieve versoepeling wordt meegenomen in de voorbereiding.
Ook zal huishoudelijke hulp passend werk moeten zijn voor de werkzoekende waarbij kennis, kunde en voorkeur van de werkzoekende de uitgangspunten zijn.

Een beslissing wordt in het tweede of derde kwartaal 2024 verwacht.

De antwoorden van het college op de door ons gestelde vragen (18 september en 14 oktober 2023) zijn ontvangen. De antwoorden leiden bij 50PLUS echter tot nieuwe vragen.

Nieuwe vragen die wij hierbij – onder de gegeven antwoorden – stellen en hebben ingediend. Wij begrijpen dat het beantwoorden daarvan de nodige inzet vergt. We zijn er echter van overtuigd dat door het probleem goed inzichtelijk te maken, er meer aandacht en daarmee een hogere prioriteit voor zal komen.

Vragen

1. Wat is de status t/m augustus 2023 van hetgeen begroot versus toegekend?

We geven hier de voorlopige cijfers van heel 2023, bij de jaarrekening 2023 ontvangt u de definitieve bedragen. Het budget voor Hulp bij Huishouden (HbH) in de programmabegroting 2023 bedroeg € 7.131.000. In dit bedrag was geanticipeerd op een stijgende vraag naar hulp bij huishouden vanwege de vergrijzing en omdat ouderen langer thuis wonen.

Bij de Perspectiefnota 2024 is dit budget verlaagd naar € 6.642.000 omdat er minder HbH ingezet kon worden door het personeelstekort bij aanbieders en de wachtlijsten bij het afhandelen van aanvragen bij de gemeente. De verwachte uitgave over 2023 voor hulp bij huishouden bedraagt € 6.405.348
De definitieve resultaten worden gepresenteerd in de jaarrekening. Er kunnen kleine afwijkingen zijn omdat de finale afrekening met aanbieders nog wordt afgerond.

2. Hoe verhoudt zich hetgeen begroot is per klant, en wordt de schaarste evenredig over alle klanten verdeeld. Hoeveel lopen de percentages uiteen als dat niet het geval is?

Inwoners kunnen het hele jaar door een aanvraag doen voor hulp bij huishouden indienen bij de gemeente. Het aantal uren hulp bij huishouden wordt bepaald op basis van een richtlijn voor het indiceren en een gesprek met de inwoner. Zo zorgen we er voor dat we inwoners in gelijke situaties gelijk behandelen. Daarna wordt de inwoner gekoppeld aan de aanbieder van voorkeur.

Als de inwoner geen voorkeur heeft wordt de inwoner gekoppeld aan de goedkoopste aanbieder. Wij vertellen inwoners dat aanbieders wachtlijsten hebben. Als de aanbieder van voorkeur een lange wachtlijst heeft kan dat betekenen dat de inwoner langer moet wachten. Dat bespreken we met de inwoner.

Bij inwoners waar de hulp bij het huishouden al is gestart verdelen aanbieders tijdens vakantieperioden of bij vacatures in het team de beschikbare uren zo passend mogelijk over de cliënten. Uiteraard gebeurt dit in overleg met de inwoner. Dit betekent soms dat de hulp korter komt of tijdelijk één keer in de twee weken komt.

In het algemeen streven aanbieders er naar eerst de indicaties van bestaande cliënten volledig te leveren voordat er nieuwe cliënten worden aangenomen.

50PLUS herkent helaas het ‘overleg met de inwoner’ niet, net zo min als het “tijdelijk leveren van hulp één keer in de twee weken.”

2A – onze aanvullende vragen:

• Kunnen wij over 2023 een opgave krijgen van de ingeschakelde aanbieders, het aantal geïndiceerde uren, en welk percentage daarvan per aanbieder ook is geleverd?
• U geeft aan dat het verdelen in geval van tekorten door aanbieders wordt gedaan in overleg met de inwoners. Zijn er afspraken gemaakt met de aanbieders op basis van welke criteria zij met inwoners in overleg gaan over aanpassing/vermindering?
• Wordt de instemming/toestemming van de inwoner schriftelijk vastgelegd? Is het reëel dit in overleg met de inwoner te doen wanneer een deel van de doelgroep daar wellicht niet redelijk toe in staat is (denk aan licht dementerende cliënten)?

3. Wie bepaalt de urgentie/planning en op basis van welke criteria?

De urgentie wordt bepaald bij de behandeling van de aanvraag door een indicatieadviseur Wmo. In urgente situaties zetten wij in overleg met de aanbieders zo snel mogelijk hulp in. Het gaat daarbij om inwoners die met een combinatie van problematiek kampen waardoor een vervuilde woning een ernstige bedreiging voor gezondheid en functioneren van de inwoner betekent. 

Als de cliënt al gekoppeld is aan een aanbieder en er doet zich een urgente situatie voor, dan zet de aanbieder zelf direct hulp in.

4. Worden die criteria getoetst en zo ja door wie?

De aanvragen worden behandeld op basis van een richtlijn. Binnen het Wmo team wordt een vier-ogen principe gehanteerd bij de toepassing van de richtlijn als het om grote indicaties gaat. De kwaliteitsadviseur toetst deze aanvragen. Als inwoners het niet eens zijn met de beslissing over hun indicatie kunnen ze een bezwaarschrift indienen. Dit bezwaar wordt door een onafhankelijke bezwaarschriftencommissie behandeld.

De gemeente is op grond van artikel 6.1 lid 1 Wmo 2015 wettelijk verplicht om een toezichthouder aan te stellen. De Amstelland gemeenten hebben dit gezamenlijk belegd bij de GGD. De GGD doet calamiteitentoezicht, signaalgestuurd toezicht en toetst de kwaliteit van Wmo maatwerkvoorzieningen waaronder hulp bij huishouden.

We hebben het niet over nieuwe klanten, maar over bestaande. Het klopt in onze ogen niet dat de medewerker van het zorgkantoor zelf bepaalt of er wel of geen hulp geleverd wordt. Onze ervaring is dat de manager van het betreffende kantoor namelijk deze beslissing neemt. In onze ogen is dat niet de juiste persoon die zou mogen beslissen of iemand wel of geen hulp ontvangt.

4A – onze aanvullende vraag: rapporteert de GGD over haar toetsingsactiviteiten voor de kwaliteit van de hulp bij huishouden? Zijn de resultaten daarvan te delen met de gemeenteraad?

5. 50PLUS hoort graag of er extra acties lopen om dit probleem structureel op te lossen, en hoe verloopt de bijsturing daarop?

Er is een aanzienlijk personeelstekort voor hulp bij huishouden. Dit is een hardnekkig probleem wat niet makkelijk op te lossen is. Dit speelt in heel Nederland. Dat ligt niet alleen aan te weinig mensen. Het tekort aan kinderopvang speelt ook mee. Verder is het zowel fysiek als sociaal zwaar werk, dat niet voor elke werkzoekende haalbaar of interessant is.

Vanuit de gemeente ondernemen wij nu het volgende:

A. Via het project “Dichterbij dan je denkt” worden er banenmarkten georganiseerd en inloopspreekuren in buurtcentra om inwoners te interesseren voor vacatures voor o.a. hulp bij huishouden of om meer uren te gaan werken. Aanbieders zijn als gecontracteerde partij verantwoordelijk om de opdracht van de gemeente kwantitatief en kwalitatief conform de afgesproken eisen uit te voeren. De gemeente probeert hier in mee te denken en te helpen waar mogelijk.

B. In samenwerking met aanbieders en het Werkplein AA onderzoeken we of we de taaleis voor Hulp bij Huishouden kunnen versoepelen. Nu is er de contractuele eis dat de hulpen Nederlands spreken. We willen een pilot doen met enkele aanbieders om dit te versoepelen. Dit doen we uiteraard alleen als de inwoner instemt met een anderstalige hulp.

B1 – onze aanvullende vraag: Kunt u concreet aangeven wanneer deze pilot zal starten, voor hoe lang, en bij welke resultaten de pilot wordt omgezet naar een definitieve versoepeling?

C. We onderzoeken of we de wachtlijst kunnen centraliseren bij het Wmo team. Op dit moment wordt de inwoner gekoppeld aan een aanbieder en beheert elke aanbieder de eigen wachtlijst. We monitoren dat maandelijks. De contractmanager heeft op regelmatige basis evaluatie gesprekken met de aanbieder. Bij een centrale wachtlijst kunnen we inwoners die lang wachten makkelijker koppelen aan een aanbieder die wel plaats heeft. Dit doen we uiteraard in overleg met de inwoner. We verwachten dat de inzet van hulp hierdoor effectiever wordt.

Het voordeel is ook dat aanbieders beter kunnen plannen, waardoor de reistijd voor medewerkers korter wordt en er meer inwoners hulp krijgen. In andere gemeenten heeft een centrale wachtlijst een positief effect op de wachtlijsten en ook aanbieders zijn positief over deze manier van werken.

E. We onderzoeken of we de “Handreiking normenkader Huishoudelijke Ondersteuning” protocol[1] voor het indiceren van Hulp bij Huishouden kunnen introduceren. Dit protocol wordt nu al door bijna driehonderd gemeenten toegepast, en houdt meer rekening met de indeling en het gebruik van de woning. Hierdoor kunnen we hulp doelmatiger inzetten omdat het HHM protocol concreter en duidelijker is. Voor de aanbieders is het daarom duidelijker waarvoor de indicatie afgegeven is, wat de samenwerking ten goede komt. En het verbetert ook de samenwerking en communicatie met inwoners en netwerkpartners.

E1 – onze aanvullende vraag: Wanneer denkt u hier een beslissing over te nemen?

6. Is het college bekend met het gegeven dat, ondanks het niet leveren van huishoudelijke hulp, de maandelijkse inning van €19,00 gewoon doorloopt?

De eigen bijdrage voor inwoners (abonnementstarief) geldt voor meerdere individuele voorzieningen van de Wmo. Als inwoners ook gebruik maken van b.v. een hulpmiddel[2] of dagbesteding dan loopt de eigen bijdrage door, ook als de hulp bij huishouden niet wordt geleverd.
Dit is de meest voorkomende reden dat de inning van de bijdrage doorloopt.

De tweede reden is dat de eigen bijdrage niet is opgebouwd uit een bedrag per keer dat de hulp komt. De bijdrage wordt namelijk per kalendermaand berekend. Ook als er in één maand maar één keer hulp bij huishouden wordt geleverd ipv de geplande vier keer, dan is de inwoner verplicht de eigen bijdrage te betalen. [3]

De eigen bijdrage kan stopgezet worden op het moment dat iemand langer dan één kalendermaand geen gebruik maakt van individuele Wmo-voorzieningen. Het rijk heeft het tarief met ingang van 1 januari 2024 verhoogd naar € 20,60 per maand.

7. Is het college het met ons eens dat dit onrechtmatig is en dat dit bedrag automatisch teruggestort zou moeten worden aan de cliënten?

Zie ook antwoord 6, er is geen sprake van onrechtmatigheid. Als inwoners desondanks veronderstellen dat de eigen bijdrage ten onrechte in rekening wordt gebracht kunnen zij contact opnemen met de afdeling Wmo via het Sociaal loket. De situatie wordt dan onderzocht. Als blijkt dat de eigen bijdrage inderdaad ten onrechte betaald wordt, kan dit rechtgetrokken worden via het CAK.

8. Als de inning inderdaad doorloopt hoe zit het dan met de bijdrage die door de gemeente wordt verstrekt? Op basis waarvan vindt de vergoeding plaats: is dat op daadwerkelijk gerealiseerde uren of vooraf ingeplande uren?

Wij betalen alleen de feitelijk geleverde uren.

9. Hoe wordt de inning versus vergoeding inzichtelijk gemaakt, de bijdrage wordt immers gewoon geïnd waardoor het lijkt of alle huishoudelijke werkzaamheden gewoon worden uitgevoerd.

Zie ook vraag zes en acht. Er zijn twee financiële stromen, nl. de vergoeding die de inwoner aan het CAK betaalt en de declaraties die de aanbieders bij ons indienen. Die staan los van elkaar. Wij betalen geen uren die niet worden geleverd b.v. vanwege personeelstekort of uitval door ziekte. De gemeente controleert of aanbieders de afgesproken prestaties leveren en correct bij ons factureren. Hier is afgelopen twee jaar veel aandacht voor geweest. Wij monitoren dit via steekproeven en controles.

[1] Dit protocol is ontwikkeld door bureau HHM.
[2] Voorbeelden van hulpmiddelen: traplift, rolstoel, woningaanpassing.
[3] Het Wmo vervoer heeft een aparte eigen bijdrage systematiek. 

31 januari 2024
Tijdens de Raadsvergadering kwam een aantal zaken ter sprake én ter stemming. Wat waren onze redenen om voor of tegen te stemmen?

2.1 regels standplaatsen en vergunningen Amstelveen 2024 – voorgestemd
Met een gemiddelde van één standplaats per wijk, met als uitschieter het Kostverlorenhof met vier en Waardhuizen helemaal geen, kan natuurlijk niet waar zijn.
Ook in het uitsterfbeleid op het stadshart kunnen wij ons niet vinden. Om die reden zijn wij mede-indiener van de motie ‘Aanpassing standplaatsenbeleid’. Wij zijn verheugd met de toezegging van de wethouder.

3.1 derde wijziging naheffingsaanslag – tegengestemd
Net als bij de eerste en tweede wijziging tegengestemd, en komt er een vierde wijziging dan stemmen we wéér tegen.

3.2 parkeren Krijgsman:– tegengestemd
(In het bestemmingsplan Amstelveen-Zuid-Oost 2015 heeft de raad medewerking verleend aan de omzetting van de bestemming Bedrijf naar Kantoor op deze locatie. Hiervoor geldt een hogere parkeernorm. In overleg met de eigenaar is een permanente oplossing gevonden voor 135 parkeerplaatsen via een inpassingsontwerp. De verwachting is dat de raad hier geen bezwaar tegen heeft.)
De tijdelijke P + R-locatie vervalt als gevolg hiervan. Die wordt veel gebruikt door mensen die samen ergens naartoe gaan. Deze plek ligt vlak bij de A9, schuin tegenover het KPMG-gebouw.

3.3 vervangende nieuwbouw Kostverlorenweg 14 – voorgestemd
3.4 nota bodembeheer – voorgestemd

3.5 verhoging van het Wmo-abonnementstarief – tegengestemd
50PLUS Amstelveen is principieel tegen de verhoging van het Wmo-abonnementstarief aangezien dit een tarief is dat al bij 1 uur geleverde zorg in rekening mag worden gebracht. De verhouding tussen geleverde uren en kosten kan dus behoorlijk zoek zijn.
(Dit heeft ook te maken met onze vragen over huishoudelijke hulp van oktober 2023 die hopelijk snel beantwoord worden.)

3.6 actieplan dementie – voorgestemd
Uiteraard. Daar hebben wij immers aan bijgedragen.

4.4 geen reclame maken voor fossiel (motie CU) – tegengestemd
50PLUS Amstelveen is tegen het steeds opnieuw verder tussentijds aanscherpen. We zijn nu simpelweg nog niet in staat om alles versneld uit te faseren vanwege het nog ontbreken van voldoende alternatieven.
Op deze manier worden we allemaal op steeds hogere kosten gejaagd zonder dat we de werkelijkheid veranderen. Nog altijd vliegen we massaal, en worden zomerse groenten ‘s winters in kassen verbouwd, of ingevlogen.

Op uitnodiging van het COA was ik als raadslid op zaterdag 13 januari jl. aanwezig bij de opening van de opvanglocatie voor minderjarige asielzoekers in de Legmeer.

Complimenten voor het COA voor het realiseren van een bewoonbare plek voor 60 minderjarigen. En dat in minder dan een half jaar tijd. Van die snelheid om woonplekken voor jongeren te creëren kan de gemeente Amstelveen nog wat leren.
En het is een kleine “verlichting” voor de gemeente Ter Apel, die door de politiek aardig in de steek wordt gelaten.

Huisvesting en bewaking
Zo veel jonge mannen in de leeftijd van 14 tot 17 jaar bij elkaar voelt wat onverstandig. Eén puber kan al lastig zijn, laat staan meerdere.
De jongeren worden gehuisvest met z’n vieren op een kamer waar ieder een eigen kast heeft.

Naast een coördinator is er een 24-uursbewaking aanwezig. De beveiligers die ik sprak kwamen op mij erg positief over. Hopelijk weten zij dit in de komende jaren vast te houden en op de jongeren over te brengen.

(tekst gaat verder onder de foto’s)

Spreidings- of dwangwet
De Amstelveense gemeenteraad heeft vorig jaar in meerderheid besloten vooruit te lopen op de ‘dwangwet’ die deze week in de Eerste Kamer wordt behandeld.

Begrijp me niet verkeerd: we kunnen Ter Apel niet in de steek laten maar het verspreiden van asielzoekers lost het echte probleem niet op.
Laat Brussel en de Haagse politiek daar, na meer dan 10 jaar zwabberen, nu eerst maar eens wat aan gaan doen.
Nu lijkt het alsof de gemeente als laagste orgaan de problemen niet helpt op te lossen. Daarbij gaat men dan wel voorbij aan het échte probleem, de onbeheersbare instroom.

Deze week zal blijken of er in de Eerste Kamer voldoende steun voor deze dwangwet is.
Ik reken in dezen op onze 50PLUS-senator in de Eerste Kamer, de heer Martin van Rooijen.

Klik hier om ons facebookbericht van 2 februari 2023 over dit onderwerp te lezen.

18 oktober 2023

Vergaderingen en debatten worden in verschillende zalen van het gemeentehuis gehouden. Terwijl Emiel Sjaardema zich o.a. richtte op de motie ’65-plus-verhuisregeling’, stelde Philip Bodenstaff vragen tijdens de behandeling van de Nota Sociaal Domein in de Amstelveenzaal.

Wat is het doel van de Nota?
‘Dit document biedt een overzicht van de belangrijkste ontwikkelingen, uitdagingen en doelen die wij de
komende jaren zien in onze gemeente. Voor onze inwoners zetten we in op de menselijke maat. Iedere inwoner heeft zijn of haar eigen verhaal. En dat verdient maatwerk. Wij willen alle inwoners die dat nodig hebben helpen om hun zelfredzaamheid te vergroten. En we willen ze de kans bieden om onbeperkt mee te doen in Amstelveen.’

Philip Bodenstaff:

‘Geweld in afhankelijke relaties: is er onderzoek gedaan naar geweld bij ouderen en zo ja wat is de uitkomst daarvan? Zo nee, waarom niet? En is daar in algemene zin ook nazorg?

Problemen met mensen – statushouders worden ze in het stuk genoemd – die na drie jaar nog geen werk hebben kunnen vinden. Blijven zij in een uitkeringssituatie, of wordt er vanuit de gemeente actief gewerkt aan bijvoorbeeld schrijven of lezen, of het spreken van de Nederlandse taal, om hen meer mogelijkheden te geven tot integratie?

Dan is er nog iets over het langer zelfstandig blijven wonen van ouderen of mensen met een fysieke of geestelijke beperking. Dat laatste is een probleem want als je mensen met een geestelijke beperking te lang of te snel zelfstandig laat wonen dan kunnen zij dus heel snel terugvallen in verwaarlozing van zichzelf en is het dan niet beter om die mensen meer mogelijkheden te geven om in een beschermde leef- of woonomgeving te verblijven?’

In de halve minuut die voor eenieder nog over was kon Philip zich aansluiten bij de opmerkingen die Dianne Hoefakker (CU) ook aangaf, met name over mensen en alleenstaanden die dementeren of gaan dementeren (wat vaak te laat wordt gesignaleerd), of mensen met andere (psychische) problemen waar je geen beroep kunt doen op zelfredzaamheid. Die hebben meer ondersteuning nodig.